حال و هوای یک روز داوری

مینا کشاورز: سال ۸۶، گروه مطالعات سینمای مستند برای اولین بار حرکتی کردند مستقل از جشنواره‌های فیلم مستند در ایران و آن انتخاب ۱۰ مستند برگزیده سال بود. یادم هست این انتخاب که اتفاقا همراه بود با نقدهایی که اعضای همین گروه بر فیلم‌ها نوشته بودند و دلایلشان را تک تک برای انتخاب‌هایشان عنوان کرده بودند همزمان با انتشار لیست ده مستند برگزیده منتشر شد. خوب یادم هست که آن سال اغلب خوشحال بودیم از این جریان و امیدوار بودیم به ادامه‌اش که نشد.
سال گذشته که تصمیم گرفتیم در ومستند دوباره چنین جریانی را راه بیندازیم فکر کردیم چرا هر سه سایت سینمای مستند با هم این کار را نکنیم. و خب این شد که جایزه مستند بر‌تر راه افتاد. ساز و کاری برای انتخاب و داوری فیلم‌ها در نظر گرفتیم که به واسطه آن فیلم‌های مستند در طول یک سال دیده شوند، درباره‌شان نوشته شود و نقد و معرفی فیلم مستند مسئله شود.
۳۱ تیرماه اولین جلسه داوری این فیلم‌ها در دفتر سینمایی «موج نو» برگزار شد. قرار بود ۷ فیلم (تاکسی- تهران، مرغانه، اسکورپیو، در پوست خود نمی‌گنجیم، فرشته‌ای روی شانه راست من، سالینجر خوانی در پارک شهر و پیرپسر) در اولین روز دیده شود هر دو فیلم در یک سانس و بعد استراحت و گپ و گفت. (که این بخش البته از قسمت‌های پرطرفدار روز اول بود)
روز پرشوری بود شاید چون اولین روز داوری بود و قرار بود با هم آشنا شویم، دیدار‌ها تازه شود و به قول دوستان گپ و گفت‌های حاشیه این دیدار آنقدر جذاب بود که اشتیاق داشته باشی برای ادامه مسیر.
در آنتراکت‌هایی که بود کمتر درباره فیلم‌هایی که دیده می‌شد صحبت می‌کردیم بیشتر درباره حال و هوای این روزهای مستندسازیمان حرف زدیم. بعضی علاقه داشتند که درباره فیلم‌هایی که جذبشان کرده بود مطلبی بنویسند خب این برای ما خیلی خوشحال کننده بود چون مهم‌ترین هدفمان از راه اندازی اینجایزه همین نوشتن درباره فیلم مستند و نقد فضای مستندسازی امروزمان بود. ما در اینجایزه، ۳۰ داور داریم که ویژگی مشترک اغلب این است که درباره فیلم مستند می‌نویسند. تعدادی هم درباره فیلم داستانی نوشته‌اند و کمتر یا اصلا از آن‌ها مطلبی درباره فیلم مستند نخوانده‌ایم ولی علاقه‌مند بودیم آن‌ها را وارد این جریان کنیم برای اینکه فضای سینمای مستند امروزمان را ببینند ضمن اینکه علاقه‌مند شوند درباره فیلم مستند بنویسند یا صفحاتی از نشریه‌ای را که مسئولیتی در آن دارند به فیلم مستند اختصاص دهند.
قرارمان بر این است که جلسات داوری را به جای فصلی یک بار در فاصله‌های زمانی نزدیک تری برگزار کنیم تا زنده بودن این فضا در طول یک سال حفظ شود. امیدواریم جایزه مستند بر‌تر سال به جریانی تبدیل شود مداوم. به زودی سایت جایزه مستند بر‌تر راه اندازی می‌شود و اتفاقات مربوط به این جایزه، آیین نامه‌های داوری و نحوه انتخاب فیلم‌ها برای داوری و هرچه مربوط به این جریان است را آنجا می‌توانید دنبال کنید. داوری یک ساله هم جذابیت‌های خودش را دارد. مهم ترینش دیدن فیلم‌های مستند قابل توجه یک سال سینمای ایران است. ضمن اینکه یک سال دیدن مداوم دوستان اهل مستند ما را به عنوان یکی از برگزار کنندگان اینجایزه پرشور‌تر و با انگیزه‌تر می‌کند. شاید عکس‌های روز‌های داوری اینجایزه برای محمد تهامی‌نژاد جالب باشد برای راه انداختن بنیاد عکس سینمای مستند ایران.

این نوشته ابتدا در سایت ومستند منتشر شده است.